Төр Төмбөгөр2010 онд тохиолдсон явдал. Тэр жил би 10А ангид сурч байлаа. Гэхдээ энд өгүүлэгдэх зүйл миний түүх биш юм шүү.
10 дугаар анги гэдэг бол элсэлтийн шалгалтдаа бэлдээд хүн бүр завгүй байдаг гэдгийг мэдэх буй за. Гэхдээ хавар нь залуус бас нэг зүйл дээр төвлөрсөн байдаг шүү дээ. Энэ явдал манай сургуулийн Оргилмаа гэдэг хамгийн өндөр охинд тохиолдсон юм. Тэрбээр 170 см өндөртэй, хоёр размерын жирийн хөхтэй, урт хар үстэй, маш царайлаг охин байлаа. Гэвч хөвгүүдийг өдөхөд тэр нэг их тоодоггүй байсан юм. Тэр бидний үеийнхэн дунд хачирхалтай нь онгоноороо нэгэн байлаа. Мэдээж, охин насаа гээхсэн гэж хүсдэг байсан байж магад. Өөрийгөө дур тавиулах гэж ч оролддоггүй байсан байх. Тэр ийм секс тоглоомын оронд өөрийгөө тайвшруулах гэж элдэв юм хийдэг байсан биз. Тухайлбал, онц сурах гэх мэт.
Нэг өдөр тэр найз охидынхоо хамт сургуулийн үдэшлэгт оролцов. Түүндээ хоёр цаг зарцуулжээ. Хувцаслах л гэж тэр шүү дээ. Эцэст нь цагаан кофтон цамц, бариу жийнс өмсөхөөр болов. Түүнийг ер нь банзал өмсөж байхыг ер хараагүй л дээ. Харин дотуур хувцсандаа цагаан хөхөвч, бенц дотоож өмссөн нь бас ч гэж боломжийн юм даа. Тэр нүүр амаа буддаггүй байсан юм. Тэртэй, тэргүй хөөрхөн охин. Сургуулийн дискон дээр ирээд найз охидтойгоо элдэв юм ярьцгааж байлаа. Түүний найз Бека (уг нь Бэлэгмаа гэдэг нэртэй, маяглаж өөрийгөө Бека энэ тэр гэнэ):
– Хөөе, цөмөөрөө ундаа авч ууя гэв. Харин Оргилмаа:
– Охид оо, та нар очиж бай. Би энд та нарыг хүлээе гэлээ.
– За, тэгвэл бүжиглээд байж байгаарай. Битгий уйдаарай, бид одоохон гэчихээд Бека нүд ирмэн бусдыгаа дагуулж дискотек дээр хэрэг болно гээд хэн нэг багшийнх нь авч ирсэн жижигхэн мухлаг руу явлаа. Хачин юм шүү. Уг нь манай сургуулийн гуанз гэж нэг газар байсаар байтал багш нар ийм юм болохоор хамаатнуудаа дагуулж ирж наймаа хийлгэдэг юм. Таван минут өнгөрсөн ч Оргилмаа хэнтэй ч бүжиглэлгүй, харин бүжиглэж байгаа хосуудыг харан зогссоор л байв. Гэнэт түүн рүү нэг хөвгүүн ойртож ирэхийг харлаа. Түүнийг 10Д ангийн Мандах гэдгийг нь танив. Мандах түүнд таалагддаг болоод бараг жил болж байгаа ч түүнтэй ойртож ярья гэж Оргилмаа зүрхлээгүй билээ.
– Хоёулаа бүжиглэх үү? гэхийг тэр сонсов. Мандах 185 см өндөр хөвгүүн. Бие хаа бусдаас ялгарахгүй жирийн нэгэн. Өргөн мөртэй, шаргалдуу туяатай хар үстэй, бор нүдтэй. Тэр энэ үдэшлэгт даавуун өмд, богино ханцуйтай цамцтай иржээ. Эхлээд Оргилмаа татгалздаг юм уу гэж бодсон ч тэдний бие шүргэлцэхэд өөрийн мэдэлгүй:
– Тэгье л дээ хэмээн зөвшөөрчээ.
Тэр түүнийг дагуулан бүжгийн талбайн төв рүү аваачив. Оргилмаа аз жаргалаасаа болоод үүлэнд хөвөх мэт болж явлаа. Мандахтайгаа элдвийг ярьсаар хоёр цаг нисэх мэт өнгөрснийг ч анзаарсангүй. Дахиад л хөгжмийн ая эгшиглэж, энэ удаа удаан бүжиг эхлэв. Мань хоёр ч дахиад л бүжгийн талбайд гарч ирлээ. Энэ удаа тэр хоёрын бие түрүүнийхээс илүү ойрхон, нэг нэгэндээ бараг наалдан бүжиглэж байлаа. Гэнэт Мандахын гар алгуурхан доошилж, өгзгийг нь илэн таалж эхлэхийг Оргилмаа анзаарав.
Гэнэт түүний нүүр улайж, толгойд нь элдэв бодол эргэлдэн, энэ үйлдэлд ямар хариу өгөхөө мэдэхээ байчихав. Түүний ингэж илэхийг нь зөвшөөрөх үү, тэгвэл цаашдаа үр дагавар гарах магадлалтай, эсвэл тас хийтэл нь алгадаж орхиод яваад өгөх үү? Оргилмааг ийнхүү элдвийг бодож байх хойгуур Мандах улам бүр зоримог аашилж, илүү зоригтой үйлдэл хийж эхэллээ. Түүний хуруу бараг л салтаанд нь ойрхон болж ирэв. Яг тэгэхэд Оргилмаад нэг л сонин мэдрэмж, хүсэл тачаал төрснийг нуух юун. Оргилмаад “За, яасан ч яахав дээ” гэх зоримог бодол төрлөө. Хэдэн минут энхрийлээд Мандах Оргилмаагийн нүдэнд хүсэл тачаалын цог төрж байгааг мэдрэн:
– Оргилмаа, хоёулаа гарах уу? хэмээн асуув.
Оргилмаа түүнийг ямар зорилготой гаръя гэснийг, энэ явдал яаж төгсөхийг мэдсэн ч онгон биеийг нь эдлэх, ер нь түүний анхны эр хүн нь дотроо битүү хайрлаж явдаг Мандах л байг хэмээн шийдлээ. Тэгээд бүжигт урихад нь хэлсэн шиг:
– Тэгье хэмээв.
Тэр хоёр хөтлөлцөөд гарч одов. Мандах үл ялиг түрүүлэн түүнийг дагуулан алхаж байлаа. 18 дугаар кабинетын хажуугаар өнгөрөхдөө тэд хэдийгээр оройн 23 цаг болсон ч онгорхой байхыг нь анзаарав. Мандах энэ ангийг түгжихээ мартчихаж хэмээн бодоод:
– Хоёулаа энэ ангид орж жаахан суух уу? гэжээ.
Мань эр ангид оронгуутаа хаалгыг нь хааж, Оргилмааг өөр рүүгээ эргүүлээд бүсэлхийгээр нь тэвэрч, уруул дээр нь уруулаа хүргэлээ. Өөдөөс нь эсэргүүцэх бодол байхгүй байгааг мэдрээд түүнийг энхрийлэн үнсэж гарав. Оргилмаа эхэндээ түүний энэ хурдан үйлдэлд бага зэрэг сандарсан билээ. Учир нь, эхлээд жаахан ярьж суух байх гэж бодож л дээ. Эхлээд түүний үнсэлтийн хариуг аймхай, өөртөө итгэлгүй өгч байснаа амаа ангайн түүний хэлийг дотогш нь оруулав. Мандахын хэл эхлээд түүний уруулыг тэмтчиж байснаа дараа нь хэлтэй нь тоглож эхлэв. Дараа нь хэлийг нь сорон үнслээ. Ингэж байх хооронд Мандах түүний мөрнөөс эхлээд бумбан хоёр хөхийг нь, нөгөө гараараа нуруунаас нь тонтгор өгзгийг нь хүртэл энхрийлэн илбэж байлаа. Удалгүй цамцных нь хормойд хүрч түүнийг нь алгуурхан дээшлүүлж эхлэв. Ийм маягаар бараг хоолойд нь тулгаснаа дээшлүүлэхэд Оргилмаа өөрийн мэдэлгүй гараа дээш өргөн цамцаа тайлуулав.
Хэдхэн хормын дараа Мандах цамцыг нь хажуугийн ширээ рүү шидчихлээ. Тэгснээ гэнэт холдон сандал авч хаалганы бариулд нуруугаар нь түшүүлж тавьсан нь яг ид үед хүн ороод ирэх вий гэж сэргийлснийх буй за. Тэгээд эргэн хоёул уруулаа нийлүүлэв. Энэ хооронд Оргилмаа түүний цамцны товчийг нэг нэгээр нь тайлж байлаа. Тэгснээ түүнийг үл ялиг түлхээд, цээжийг нь илж таалахын хажуугаар үнсэлдсээр л байлаа. Энэ хооронд Мандах хөхөвчийг нь тайлах гэж оролдох ч туршлага дутсан тул Оргилмаа түүнд өөрөө туслав. Хөхөвч газар унахад Мандахын уруул Оргилмаагийнхаас салж, түүний хөх рүү чиглэлээ. Тэр хэлээрээ хөхнийх нь хөөрхөн товчийг долоож, жаахан хүүхэд шиг хөхөж үзэв. Тэгээд түүний нарийхан гэдсийг үнсэж эхлэхэд Оргилмаа түүнийг босгоод ойртон очиж өмднийх нь цахилгааныг доошлууллаа. Энэ удаа Мандахын өмд урьдын адил Оргилмаагийн цамцан дээр шидэгдэв. Тэрбээр гантайн босч богино өмдөө түрсэн ган улаан сэлмээ хуйнаас нь гаргахыг хүсэх мэт зогсов.
Энэ удаа Оргилмаа түүнийг жаахан зовог гэж бодоод богино өмдийг нь тайлах гэж яарсангүй. Тиймд мань эр Оргилмаа руу очин дахиад л тачаадан үнсэж гарлаа. Тэр зуур охины жийнсийг тайлаад тавьчихав аа. Охин одоо бенз дотоожтойгоо л үлдэв. Мандах гараа алгуур явуулан түүнийг нь чангааж, халуу оргин байгаа ал улаан хэлүүнд нь хуруугаа хүргэлээ. Оргилмааг хөнгөхөн түлхээд сурагчийн ширээн дээр суулгачихав. Улмаар хөх дэлэнг нь үнсэн доогуур оролдож байхдаа Мандах яарах хэрэггүйг ойлгожээ. Бенцнийх нь цаанаас охины хараахан эр хүний жаданд сүлбүүлээгүй байгаа ал ягаан хэлүү юуг нь хуруугаараа илэн өдөөж эхлэв. Хэсэг хугацааны дараа дотоож нь нороод ирснийг Мандах мэдэрлээ. Тэрбээр уруулаа охины уруулаас салгаж хүзүү, цээжийг нь уруулаараа имрэн үнссээр доошлон зүүн хөхний хөөрхөн ягаан товчийг долоонгоо нэг гараараа барууныг нь илж таалан байлаа. Гэтэл гарын алганд нь бумбагар хөх илт чангарахыг мэдрэв.
Энэ маягаар ээлжлэн хоёр бумбыг нь хатууруулж аваад доошлон хүйснийх нь нүхнээс хэлнийхээ аяллыг эхлүүлэв. Оргилмаа Мандахад туслахын тулд гэдийн нэг гараараа бенцээ тайлж, хамгийн ариун эрхтэнээ хуруугаараа ярж өгсөн нь Мандахын хэл үүргээ гүйцэтгэхэд амар байг гэснийх биз ээ. Мандах ч охины одоохондоо онгон эрхтний норж, эр хүнийг л татаж чадах анхилуун үнэр гарч буйг мэдрээд бялуу руу шунан дайрах бяцхан жаал мэт хошуугаа түүний хэлүү рүү шууд шургуулан үнэрлэн, долоож баахан болсон ч эцэст нь нэг юм хэлүүний цэцгийн дэлбээ мэт хэсгийг хэлээрээ олж, түүнийг нь мөхөөлдөс мэт долоож гарлаа.
Хяналтаа алдсан Оргилмаа өөрийн эрхгүй Мандахыг босгож, ган улаан сэлмийг нь шургуулахыг биеийн хөдөлгөөнөөр шаардсан ч хөвгүүн яарсангүй. Тэгээд түүний ал улаан хэлүүний уруулыг шууд сорж эхэллээ. Энэ нь Оргилмааг байж ядахын туйлд хүргэж, хэвлийгээр нь халуун гүйж эхлэв. Гэнэт түүнийг тавих нь гэж айсан Мандах хийж байснаа орхин босч ирэв.
– Өө, тэнэг ээ. Бэлгэвчээ мартчихаж гэхийг нь Оргилмаа зүүдэндээ юм шиг сонсов. Гэвч залуугийн эрхтэнийг л мэдэрч үзэхийг хүссэн Оргилмаа:
– За, тэрэнгүйгээр болгоё. Би удаан тэсэж чадахгүй нь хэмээн үнэнээ хүлээв.
Тэгэхэд нь мань эр тухтай байлгах гэж дахин нэг ширээг тулган авч ирж ор шиг болгоод Оргилмаагийн хажууд ирлээ. Тэр үед богино өмд нь байхгүй байгааг Оргилмаа мэдээд бага зэрэг айдаст автав. Оргилмаагийн ямар нэгэн юм өөрчлөгдсөнийг мэдээд Мандах:
– Яасан вэ? Чи хүсэхгүй байгаа юм уу? гэхэд охин:
– Хүсч байна. Гэхдээ би айгаад байна. Миний анхных шүү дээ гэжээ. Хариуд нь Мандах өөрөө нэг их юм үзсэн хүн аятай “Бүү сандар, тайвшир. Би болгоомжтой, аяархан хийнэ” гэв. Гэвч залуугийн гуйлтыг биелүүлэх амаргүй байсан ч одоохондоо охин биелүүлэхийг хичээв ээ…
Үүнийг ойлгосон Мандах түүний дээр хэвтээд, хүзүү, нүүр, уруулыг нь үнсэн тайвшрахад нь туслав. Энэ нь тус боллоо гэж бодоод Мандах хийхээр шийдэв. Түүний уруулыг тачаадан үнсэнгээ нөгөөхөө шургуулах гэж оролдлоо. Туршлага багатай нэгэн тул тэр хэрэгтэй газраа ер олж чадсангүй. Хоёр гурван удаа ингэж бүтэлгүй оролдлого хийхэд нь өрөвдсөн Оргилмаа өөрөө хийхээр шийдэж, анх удаагаа эр хүний ганжинг гартаа атгаж үзэв. Тэр нь тийм хатуу, бүдүүн байх юм гэж санасангүй. Тэрхүү ганжин улаан бараг 16 см урттай ч овоо бүдүүн юм байлаа. Тэгэнгүүд ийм аймаар юм яаж миний дотор орно оо гэсэн бодол Оргилмаагийн толгойд зурсхийв.
Гэвч хүсэл тачаал айдсаас илүү байж, Мандахын ганжингийн толгойг чийгтсэн ялалтын хаалга руугаа чиглүүлэв. Хичээн байж чийгтсэн амсартаа хүргэхэд энэ агшинг хүлээж байсан Мандах ганцхан чичээд Оргилмаагийн биед сэлмээ дүрж орхилоо. Том ганжин үтрээнд нь дүүрэхэд өвдсөнөөсөө болоод бүсгүй орилох гэтэл Мандахын нимгэн уруул түүний амыг таглажээ. Дотор нь нэг амьтан булиглан хөдлөх мэт болсоор нэг мэдэхэд л өвдөлт багасч, нэг тийм сонин, урьд үзэгдээгүй мэдрэмж төрж эхлэв. Анх удаа бие дотроо гадны биет оруулж буй тул сонин санагдаж байснаа дараахан нь гал цахилгаан биеэр нь гүйх мэт болж, ямар нэгэн бүлээхэн давалгаа бүрхэхүйд дахиад л орилох гэтэл энэ удаа Мандах түүний амыг алгаараа таглаад хөдөлгөөн нь улам ширүүсч, залуу бие нь чивчрэн хөших мэт Оргилмаад хоромхон зуур санагджээ. Гэнэт түүний хэвлий дотор ямар нэгэн усан оргилуур цацрах мэт болов. Харин Мандахын бие сулран дээр нь дарлаа. Ингэхэд Оргилмаад түүний биеийн хүнд мэдэгдсэнгүй, харин өөрөө бие нь хөнгөрөн үүлэнд хөвөх мэт болсноо л мэдэрчээ.
Гэвч Мандах сэлмээ сугалахгүй л байлаа. Түрүүхэн аймаар хатуу байсан тэр ганжин суларч зөөлөн болсон мэт, дотор нь байхгүй байгаа мэт сэтгэгдэл Оргилмаад төржээ. Гэтэл нөгөө гайхал бие дотор нь томорч, урьдын адил гантайж эхэлсэн нь ёстой жинхэнэ ер бусын мэдрэмжийг төрүүлж байлаа. Түүнтэй зэрэгцэн өвдөлт мэдрэхээ больсон Оргилмаагийн бие урьдынхаас илүү галзуу хүсэл тачаалаар оргилоод ирэв. Тэр хоёр энэ үйлдлээ хэдэн удаа давтсанаа өөрсдөө ч тоолж амжсангүй. Оргилмаа сүүлд нь бараг 100 удаа байх хэмээн гэнэхэн бодож билээ. Эцэст нь үүр хаяарч, өрөөнд гэрэлтэй болсон байхад Оргилмаа аль хэдийнэ сурмаг эмнэг сургагч шиг Мандахын дээр мордож суучихаад дуу алдан гиншиж байсан гэдэг.
Өглөө болоход нэг юм тэр хоёр жаал амарч аваад хувцаслан нэгийгээ үнсээд гэр гэрийн зүг явжээ. Харин тэр хоёр суугаагүй юм. Учир нь, одоо Мандах миний нөхөр. Энэ түүхийг би яриулах дуртай. Яагаад ч юм үүнийг яриулсны дараа миний дур хүсэл улам оргилж, өндөр Оргилмаагаас намхан бүсгүй юугаараа ч дутдаггүй юм гэдгийг харуулахыг зорих болсон юм даа. Мандах харин намхан бүсгүй өндрөөсөө илүү тачаангуй юм гэдгийг хүлээн зөвшөөрдөг болсон. Харин Оргилмаа одоо энд байхгүй. Нэг хөгшин европ дагаад Герман руу арилж өгсөн дөө.
Эх сурвалж www.wikimon.mn
